Kürşat Başar -Başucumda Müzik

 

Bu kitabı alalı uzun zaman olmuştu ve bir türlü okumaya geçemediğime kızacağım aklıma gelmezdi.
Ben, kişisel olarak bazı romanların okuma zamanları olduğuna inanlardanım.
Kürşat Başar ''Başucumda Müzik’ ‘işte o kitaplardan. Bugün başucumda müzik"kitabını bitirdim.2003 yılın da çıkan bir kitabı ben 2009 okuyorum ve bu ben de geç kalınmıştık hissi yarattı.
Ve Anneye adanmış bir kitabın bu kadar sıcacık olduğunu sayfalarda gezinirken hissetmek de çok hoşuma gitti.
.Acemice cümleler beklemiyordum ama bu kadarını da beklemiyordum. Ustaca kullanılan tümceler ve harika tasvirlerle doldu içim ve bende alıp Yüreğimin baş köşesine oturttum.
Erkek gözünden kadının anlatımı ise harikaydı.İtiraf etmem gerekirse, kadın duygularını anlatan cümleler çok güzeldi ve usul usul dokundu yüreğime .
Özellikle şunu söylemeliyim ki, kitabın sayfalarında gezinirken bizim örf, adet ve değer yargılarımızı bir tarafa bırakıp
yasak bir aşka hoşgörüyle bakmaya başlayışım hayretler içinde kalmama neden oldu.

Aşk'ın sadece üç harften oluşmadığını anlatan şu cümleleri ise sizinle paylaşmak istedim.
  "Eğer, hayatımızın bir an'ına gidip orada sonsuza dek kalacaksınız deseler yalnızca iki şeyden birini seçmek isterdim. Biri, o çocukluğun bahçesindeki ağacın dalına asılı salıncakta sallanırken…Öteki, bütün hayatım boyunca en çok sevdiğim adamla öpüştüğüm ilk gün…
 Herkes âşık olmanın ortak dilini bulup yazmaya çalışıyordu.
Ama aslında bu kadar basitti işte: Birini öptüğünde salıncakta sallanır gibi hissediyorsan "âşıksın."

Her cümlesinde, ne demek istediğini ve hangi duyguyu vermek istediğini size kolayca yansıyor.Benim için duygu yüklü ve sürükleyici bir romandan öte" başucumda müzik".Son beş sayfasını kaç kez okuduğumu hatırlamıyorum. Oradaki o kaderi değiştirmek istercesine okudum.O sayfayı okuduğumda bir şey düğümlendi, boğazıma. On dakika gözlerimle, cümlelerdeki hayata girercesine okudum. İnanmadım, inanamadım, birde sesli okudum, kulaklarıma
 duyurmak istercesine. Çünkü böyle bir son istemedim ve böyle bir son beklemiyordum.Oysaki ben onları birbirlerine bakınca, dokununca, dünyaları unutan, iki insana mutlu bir son da bekliyordum.Ama mutluluk sadece ona dokunmakta kaldı. Çünkü yoktu artık ve bir daha gözlerinin içine bakarak, şarkılar mırıldanamayacaktı. Son sayfanın duyguları geçmişe sığamayacak kadar ağırdı.
Yoktu artık. Adını düşündüğünde bile kalbinin deli gibi çarpmasına engel olamadığı, belki de hayata geldiği an kaybedip sonra da çaresizce, farkında bile olmadan oradan oraya savrularak yıllar yılı arayıp durduğu parçasını bulmuşken, mutsuz olabilir mi?
Bütün hayatı boyunca onun kucağına yatmış, saçlarını okşarken,
Onunla konuşmasının yanında hiçbir şey istemedi.

Kitapta sevdiğim o kadar cümlenin altını çizdim ki ve sadece bir kaçını paylaşıyorum.
-Siz ne kadar uğraşsanız da her şey birikir, atılacaklar unutulur, dalgaların taşıyıp kıyıya
Vurduğu süprüntüler gibi hayatın ayrıntıları oraya buraya yığılır. S.293
_Önce korkuyla korunmaya, yön bulmaya, rüzgâra direnmeye çalışıyorsun.
Sonra bakıyorsun, seni alıp götürmesine, hızla, çılgınca bir hızla, artık başka hiçbir şeyin önemi
Kalmayıp geride yalnızca giderek rengi koyulaşan mavi bir denizin ve onunla birleşen
gökyüzünün içinde uçarmış gibi gitmekten duyulan o tuhaf haz kalıncaya dek... S.303
_Hepimiz fırtınaların içinde korku ve heyecanla yolculuk etmeyi severiz ama eğer
Sonunda bir limana sığınabileceğimizi biliyorsak...
_Benim hiç evim olmadı.
Dünyanın farklı yerlerinde, farklı evlerde yaşadım ama çocukluğumun odasından sonra
İlk kez orada, onun yanında evimi buldum. Benim evim o.s.308
_Eğer gerçekten de hayatta mucizeler varsa mutlaka gördüğümüz ama gördüğümüzü
anlayamadığımız şeylerin arasındadır. S.309

Yayınevi: Everest Yayınları
Sayfa Sayısı:436
Yazar: Kürşat Başar

Yüreğinden dökülen cümleleri seviyorum. Yüreğine sağlık Kürşat Başar...