Siz hiç kusana kadar aynı şarkıyı dinler misiniz? Kusana kadar aynı kitap okur musunuz? Kusana kadar aynı resme
bakar mısınız? Bunlardan sadece bugün bir tanesini yaptım ben ve kusana kadar aynı şarkıyı dinledim. Asıl kusmak istediğim beynimdeki odalar dolusu düşünceden kurtulmaktı.
Ama ne yaparsam yapayım kusamıyordum. Bir insan düşündüklerinden kurtula bilir
mi? Güçlüyüm ben dedikten sonra güçsüzleşebilir mi? Yaşıyorum ben dedikten
sonra hayatın o yaşam yolların da kaybola bilir mi? Kayboldum iste.
Neden
bir insan samimiyetin ardına bin hikâye gizler? Samimiysen ve bunu insanlara
anlatmak için neden çaba sarf edersin? Neden yanlış anlarlar yazdığın cümlelerini,
konuşmalarını,susuşlarını?Bilmiyorum.
Ey
benim cümlelerimle beni dinleyenler!
Yukarıdaki
soruların hiç birinin cevabını ben bilmiyorum ve yazdığım cümlelerde de sakın aramayın.
Ben
şu an evimin penceresinin hemen kenarındaki mor koltuğa oturup kendi iklimimin yağmurlarını
izliyorum. Oysaki hava günlük güneşlik. Yağmurun her damlası yüzümde çizikler oluşturuyor.
Beni camda öylece gören ağladığımı sanıyor ama ağlamıyorum. Sadece yağmur kaçan
gözlerimi oyalıyorum. Parmaklarımın arasında öylece duran sigara mı hatırlayıp
dudaklarıma götürüp en derinden ta içime nefesler çekiyorum. Ve yine midemi bulandıran
şarkıyı dinliyorum. Bu sıralar her şey midemi bulandırıyor ama Rahmi'nin içi
hamile değil. Beynimin içi hamile ve bir türlü doğuramamanın acısını çekiyorum.
Beynimi tutuyor, kulaklarımı tutuyor, gözlerimi tutuyor, dilimi tutuyor
susuyorum.
Suskunluklarımla
kendime bir hapishane yaptım ve orada çığlık çığlığa bağırıyorum. Siz hiç duyamıyorsunuz?
Çünkü hapishanemin ne kapısı var nede penceresi. Aslında çok uğraştım küçücükte
olsa bir pencere açmaya ama başaramadım.
Bazen
sessizce sizin pencerelerinize bakmaya geliyorum Nasıl da güzeller renk renk
çiçekler koymuşsunuz ve güneşe uzanan dalları var. Bana da söyler misiniz? Bunu
nasıl başarabiliyorsunuz? Benim ellerimde sadece hazan yaprakları ve onlar da
sararıp soldu ve de dağılmak üzereler.
Korkuyorum.
Herkese
umut cümleleri fısıldarken, kendime ait umut cümlelerini de fısıldadığımı unutuyorum.
Herkesin omuzlarına kollarım uzanırken, kendi omzumu bulamıyorum.
Yine
paketten bir sigara daha alıp dudaklarıma yerleştirir yakıyorum. Yine dumanını
ta içime çekiyor ve midemi bulandıran müziği sonuna kadar acıyorum.
mucizeler dükkanı gibidir insanın içi.orada aradığı cevapları çokça bulamaz ya asla da vazgeçmez kendiyle konuşmalarına.kristallerde değil ışıktadır sır,sevgiyle
YanıtlaSilÇok ama çok merak ettim dinledigin şarkıyı..
YanıtlaSilDavid...
YanıtlaSilDinlediğim şarkıyı çok merak etmişsin linkini yazıyorum
http://youtu.be/9Pes54J8PVw
Sevgiyle